குருவின் துணை...

வாழ்க வளமுடன்

 

 கல்லாதது உலகளவு... என்ற எண்ணத்தோடு வேலைக்குச் சேர்ந்திருந்தேன்.. உண்மையில் எனக்கு எலக்ட்ரானிக்ஸ் பிரிவில் கற்றதாக எதும் சொல்லமுடியவில்லை... ஏனெனில், எதிலும் கடல் அளவுக்கு நிறைய இருந்தது...

 

 கல்வி கற்றோம் ஆனால் தொழில் என்று ஒன்று வரும்போது அதில் கல்வியை விட தனி மனித அணுகுமுறையும், நுணுக்கமான ஆராய்ச்சியும் தான் தேவை என்று புரிந்தது... அதுவே கல்வி கற்றதை விட, வேலை செய்து எனக்கு சம்பாதிக்கவேண்டும் என்ற நிலை எனக்குள் இருந்தது... காரணம் ஒரு தேர்வில் கலந்துகொள்ளாமல் இரண்டாம் தரம் தான் பட்டயபடிப்பில் கிட்டி இருந்தது... இதை வைத்துக்கொண்டு கூட என்னால் உழைத்து மேலே வரமுடியும் என்ற நம்பிக்கை இருந்தது...

 வேலைக்குச்சேர்ந்த புதிதில், ட்ரெயினிங் தந்தார்கள்... கொடுத்தவர்களுடைய மனதின் ஆட்டம் தான் தெரிந்ததே தவிர ஒன்றும் கற்கமுடியவில்லை... 10 நாள் ஆனது... எனக்கு போதும் என்று சொன்னேன்... அதற்குள் எப்படி வேலை செய்ய முடியும் என்றார்கள்... என்னை தனியாக விடுங்கள்... நான் செய்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு தனியாகவே என் வேலைகளை செய்ய ஆரம்பித்தேன்...

 தவம் பெரிதும் பயனாக இருந்தது... கவனித்து சரி செய்தல் என்று வரும்போது, ஆக்கினையும் துரியமும் வந்து கொண்டே இருக்கும்...  அந்த வேலை முடிந்ததும், அடுத்த வேலை தருவார்கள்... என்ன பிரச்சினை என்று தீர்ப்பது என் வேலை என்றாலும், அதை எப்படி கஸ்டமருக்கு திருப்தி தரும் வகையில் செய்கிறோம் என்பது தான் வெற்றிக்கு வழி...

 சும்மா இருக்கும் சில நொடிகளில் குருவின்கவி வரும்... சொல்லிக்கொண்டே இருப்பேன்... அதை வைத்துக்கொண்டே தான் எதிலும் சாதிப்பேன் என்ற நிலை எனக்கு இருந்தது... அது மட்டும் தான் பிடித்து இருந்தது... கற்றுத் தருபவர் நம் குருவைப்போல ஒருவர் தான் எனக்குத்தேவை... அதனால் என் தொழிலில் என்ன சந்தேகம் என்றாலும் சுத்தவெளியில் மனதை ஒட்டிவைத்து வேலை செய்து பழகினேன்...

 

 சில நேரங்களில் தாமதம் ஆனாலும், எடுத்த வேலை வெற்றியைத்தந்தது... என் முயற்சிகளும், தீர்க்கும் விதமும் என்னை கவனித்துப்பார்த்தார்கள்...

 சென்னை தாம்பரத்தில் உள்ள ஒரு ஐடி நிறுவனத்தில் இருந்து ஒரு அழைப்பு... என்னை அனுப்பினார்கள்... மிகப்பெரிய மெஷின்... சரி செய்யவேண்டும்... புதிதாக அப்போது தான் அதைப்பார்க்கிறேன்... எதையும் யாரிடமும் வெளியில் இருந்து கற்காததால், சலனம் வந்தது...

 சுற்றி நிற்கிறார்கள்... நான் அந்த மெஷினை சுற்றி வந்தேன்.. உள்ளுக்குள் பயத்துடன்... பெரிய பிரச்சினை இருக்கிறது என்பது தெரிந்துவிட்டது... ஆனால் என்னால் சரிசெய்யமுடியாது என்று கஸ்டமர் கருதினால் உடனே புகார் போய்விடும்... இப்போது நுணுக்கமாக வேலை செய்தே ஆக வேண்டும்... என்ன செய்வது...  

 ஒரு கணம் குருவை நினைத்து அழுதேன்... அப்பா... எனக்கு யாருமில்லை காப்பாற்ற... அறிவில் தெளிவைத்தந்து என்னை உயர்த்துங்கள்... யாரும் இல்லாத இடத்தில் இருந்துகொண்டு...  அடுத்து உடனே எனது வேலையை ஆரம்பித்தேன்... எந்தப்பக்கம் பார்த்தேனோ, அந்தப்பக்கத்தில் இருந்த ஒரு பகுதியானது மிகவும் சூடாகவும், மெல்லியதாய் கருகியும் இருந்ததை கண்டுபிடித்தேன்... பிரச்சினை தெரிந்தது... 

 அதற்க்குள் எனக்கு ஆபீசில் இருந்து அழைப்பு... என்ன பிரச்சினை... என்ன பார்ட்ஸ் வேண்டும் என்று கேட்டார்கள்... தேவையானதாக சொன்னதை அனுப்புகிறேன்... ஆனால் உன்னால் உன்னை நம்பி அனுப்பிகிறேன் வேறேதும் பிரச்சினை இருந்தால் நம்மால் சமாளிக்கமுடியாது என்றார்கள்... துணிந்து அவ்வளவு தான் என்றேன்.. மனதில் குருவைப்பிடித்துக்கொண்டு உறுதியுடன்...

 ஒரு சீனியர் எஞ்சினியர் வந்தார்... உடனே சரி செய்தோம்.... வேலை நன்றாக முடிந்தது... 

 அடுத்த நாள் காலை ஆபீசில், மேனேஜர் கேட்டார்... எப்படி கண்டுபிடித்தாய் இவ்வளவு சரியாக? .... எனக்கு சொல்வதற்க்கு ஒன்றுமில்லை.... எதுவும் சாதிக்கவில்லை... சொல்லித்தந்தது குரு... செய்த கருவி மட்டுமே நான்... மழுப்பலாக ஒரு காரணத்தைச் சொன்னேன்... எல்லாரும் பாராட்டினார்கள் ஆனால் எனக்குள் ஏறவில்லை... எனக்கும் குருவிற்க்கும் மட்டும் தெரியும்...எனக்கு எதுவும் தெரியாது என்று...  இது தான் இனிமேல் என் ஆயுதம்... குரு..

 

 ஒரு மெஷின் பழுது ஆனாலே.... போகும் வழியிலேயே அதனைப்பற்றி குருவிடம் பேசி, என்னவெல்லாம் பிரச்சினை இருக்கும் என்று முடிவாகும்... அது அப்படியே அந்த மெஷினில் செய்தால் அந்த மெஷின் இயங்க ஆரம்பிக்கும்... அப்படியே அந்த மெஷினிடம், இனிமேல் சரியாக வேலை செய்யவேண்டும் சரியா? என்று பேசிவிட்டு வெளியில் வருவேன்...  இப்படி வந்த விசயங்களை குருவின் மைய்யத்தைவைத்து சரி செய்து வந்தேன்... எனக்கு மாற்றல் வந்தது... புவனேஸ்வருக்கு...  வேலைக்குச்சேர்ந்த 2 மாதத்தில் 400 மெஷின்கள் இருந்த அந்த ரீஜினல் ஆபீசுக்கு மாற்றல்.... துணிந்து ஓடினேன்...

 எதையும் சவாலாக ஏற்று, அறிவை சுத்தவெளியில் வைத்து மெஷின்களை சரி செய்தேன்... உழைப்பும், ஊதியமும் ஓரளவுக்கு திருப்தியாகவே இருந்தது... குருகூடவே இருப்பதாக நினைத்துக்கொள்வேன்... ஏனெனில், அங்கே மனவளக்கலை மன்றம் இல்லை... ஆனால் குரு என்கூடவே இருந்ததால் என்னை நோக்கி வந்த வேலைகளை கடமையாக செய்தேன்... குருவின் துணையுடன்...