குருவே சரணம்.
குருவின் அருளால் அனைத்தும் நன்மைக்கே. எந்த இடத்திலே எம்மை அப்பன் கொண்டு வைத்தாலும், உள்ளுக்குள்ளே சுடரைப்போன்று தொடர்ந்து கூடவே இருக்கும் குருவின் காலடியின் இரு பெருவிரல்களிலே எமது இரு விழிகளை வைத்து வணங்குகிறேன்.
அப்பா... என் மேல் எவர் என்ன சொல்லிடினும் கூட மீண்டும் உங்களுக்குள் வருவது தவிர வேறு எதுவும் எம்மால் செய்யமுடியவில்லை. வயிறு பசித்தாலும், குருவின் பெருமைக்காக விட்டுக்கொடுக்கவேண்டும் என்று சொல்கிறது.
இறை நிலை தரும் விளக்கம் என்பது உள்ளது உள்ளபடி உணர்ந்து கொள்ளவேண்டும் என்றால் இறைனிலையோடு நாமும் கலந்தால் அன்றி வேறேது வாய்ப்பு?
எமது முனைப்பு சரி என்று குருவின் முன் நின்றால், இறை மௌனத்திலே கலந்தால் எப்படி பொருந்தும்? அப்படியே தான் இருக்கிறது இந்த இரண்டொழுக்க பண்பாட்டு மாற்றம் மற்றும் தற்போதைய மாற்றங்களுக்கான காரணங்கள்/விளக்கங்கள் எல்லாம்.
நங்கள் எங்கள் வண்டியை ஓட்டும் விதத்திலே, சாலையையே மாற்றி வைப்போம். யாரும் சாலையை ஏன் மாற்றுகிறீர்கள் என்று கேட்கக்கூடாது என்கிறார் நமது பொறுப்பாளர்கள்.
அவரவர் வசதிக்கேற்ப எதுவேண்டுமானாலும் செய்து கொள்ளலாம் என்ற இந்திய அரசியல் ஜன நாயகத்திலே செயல்படுவது போல செயல்பட்டுக்கொண்டிருந்தால் ஒரு நாள் குருவே தனது இருப்பை அதன் அளவுக்கு ஏற்ப காட்டவேண்டிவரும். அப்போது முனைப்பு எல்லாம் ஒடுக்கப்படும் போது அலறக்கூடாது. இப்போது உள்ளது போலவே இருக்க முடிகிறதா என்று காணவேண்டும்.
குருவிடம் அவரின் தந்தை ஹிரண்யாகதன் கதையைச்சொன்னார்கள்.. இந்த உலகத்தைப் பாயாக சுருட்டுவேன் என்று ஹிரண்யாகதன் புறப்பட்டதை சொன்னபோது, கதை கேட்ட பிள்ளை குறுக்கிட்டு, ஹிரண்யாகதன் பூமியை பாய் போல் சுருட்டும் போது அவர் எங்கே தனது காலை வைத்துக்கொண்டிருப்பார்? அந்தரத்திலா? என்று..
அது போல குரு தந்த மனவளக்கலை என்ற பாதையை மாற்றும்போது பிள்ளைகள் கேட்கவே செய்வார்கள். பதில் சொல்லியே தன் ஆகவேண்டும்.
குரு தந்த மனவளக்கலை ஒரு வாழ்க்கைப் பாதை என்று சொல்லி கண்டபடி பாதையை மாற்றிக்கொண்டே இருப்பதை விட, குருவே தான் பாதை என்று அவரோடு ஒடுங்குவது தான் அழகு.. நேரான வழி முறை. இங்கே கூட்டம் இல்லை. கும்பலும் தேவை இல்லை. அறிவு தனித்து சுடர் விட்டு ஒளிர்கிறது. அது தவிர வேறொன்றும் தேவை இல்லை.
ஒரு முறை பாதையை மாற்றும் போது, முனைப்பு என்ற கால் எங்கே எப்படி இருக்கிறது என்று ஆராய்வது நல்லது. நடக்கிற பாதையிலே இருந்து உங்கள் காலை தூக்குங்கள்... நாங்கள் வேறு சாலை போடவேண்டும் என்றால், சொல்பவரின் நிலையை பார்த்து பரிதாபப்படவே தான் செய்வார்கள். காலைத்தூக்கச்சொன்னால் தூக்குங்கள். குருவானவர் எப்படி வேண்டுமானலும் சாலையை மாற்றச்சொல்லி இருக்கிறார்கள் என்று சொன்னால் இன்னும் அதிகமாக சிரிப்பு வரும்.
இப்படி எழுதியது நகைச்சுவைக்கு அல்ல... குரு என்ற ஒன்று சீடனுக்கு பாதை தான். குரு என்ற அன்பு ஒன்றே சீடனுக்குத்தேவையான பாதையைத்தந்து கொண்டிருக்கிறது. தொடர்ந்தும் தரும். இங்கே அறிவு என்ற ஒன்றைத் தவிர எந்த ஒரு அசைவிற்க்கும் வேலை கிடையாது. நுழையவும் முடியாது. அறிவை விட்டுத்தரும் அளவிற்க்கு சோதனையான ஒன்றை அங்கே சொல்ல எவரும் உருவாகவில்லை. உருவாகவும் முடியாது.
வாருங்கள். அந்த பாதையிலே. பதமடைவோம்... ஒன்றாவோம்.. பரமானந்தம் அடைவோம்.
எத்தனை நாளைக்கு உனது வருகைக்காக காத்திருப்பது என்று குருவானவர் நம்மைப்பார்த்து கண்களிலே ஆனந்தத்துடன் அணைக்க காத்துக்கொண்டிருக்கிறார்.
விவேகானந்தரை ராமகிருஷ்ணர் பார்த்த உடனே அணைத்துக்கொண்டது போல.
வாழ்க வளமுடன்
No comments:
Post a Comment